Seizoensgedicht Herfst 2023
Seizoensgedicht
Tijdens een tocht die ik in
Zweden maakte, schreef ik dit gedicht. We fietsten het langeafstandspad. In een
berkenbosje lag een roeiboot, ver van het water dat we tussen de bomen zagen
doorschemeren. De boot was misschien ook niet langer toegerust om te varen. In
elk geval was hij uit zijn element.
De foto die ik destijds
maakte, vormde de basis voor het schilderij.
BIJ DE OOSTZEE
Tussen berken metdoorschijnend witte stammen
ligt de boot op zijn buik in het mos
Opgeschoten gras langs zijn flanken
In het verweerde hout voel ik de
warmte van de middagzon
Dagschuwe diertjes gaan door kieren in en uit
ik zie ze lopen
ze schommelen als omgekeerde bootjes
Ze zijn verwant
zonder deining grijsgedragen door de aarde
leven ze met kieuwen op het land
© Janne van der Leer
