Lente 2024
Seizoensgedicht
In de kamperfoelie bij ons keukenraam broedt een merel op haar eerste eieren. En in de achtertuin zit inmiddels een vrouwtje in de hulst op haar nest.
Dit lentegedicht schreef ik vorig jaar in mei, nadat we meerdere mereljongen in onze tuin hadden zien opgroeien.
VANDAAG
Ik droeg je eerste worm aan
malse slakjes
ik liet je zien waar pissebedden schuilen,
de plekken in de tuin waar later
bessen rijpen in de geur van regen
ik kon je honger niet vergeten
alles heb ik aangedragen – tot vandaag
Vandaag doe je me denken aan mijn
vroeger zelf
ik zie je scharrelen
je tilt wat blaadjes op zonder echt te kijken
terwijl je koppig op me wacht
Ik voel het in mijn veren in mijn botten
van wat ik vind deel ik niets meer met jou
ik hoor je snavelen
mijn bedelende jong
op eigen pootjes
© JN' 24
